قالب پرشین بلاگ


سیب خاطرات

به نام اوکه افرید اشک را تا خانه ی غم اتش نگیرد.

**مشخصات یک عاشق**


نام:اشک                 نام خانوادگی:غم


نام مادر:بی احساس                        نام برادر:بی خیال


نام پدر:سواحل غم         تاریخ تولد:روز دوم ماه عاشق سال عاشقان


جرم:باتو بودن          محکومیت:بی تو بودن


ادرس:خیابان وفا             کوچه:عشق و وفا


بن بست:عاشقان         پلاک:هزار عشق



[ دوشنبه 90/6/14 ] [ 5:29 عصر ] [ arash ]

کناره هر قطره ی اشکم هزار خاطره دفن

اینقدر خاطره داری که گویی قد یک قرن

گلوم میسوزه از عشق عشقی که مثل زهره

ولی بی عشق تو هردم خنده بر لب های من قهره

درست  با من اما به این بودن نیازارم

تو که حتی با چشمات هم نمیگی آه دوست دارم

اگر گفتی دوست دارم فقط بازی لب هات بود

وگرنه رنگ خودخواهی نشسته توی چشمات بود

هرچی عشق توی دنیا من میخواستم مال ما شه

اما تو هیچ وقت نذاشتی بینمون غصه نباشه

فکر میکردم با یک بوسه با تو هم خونه میمونم

نمیدونستم نمیشه اخه بی تو نمیتونم

گله میکنم من از تو از تو که این همه بی رحمی

هزار بار مردم از عشقت تو که هیچ وقت نمیفهمی

گله میکنم من از تو از تو که این همه بی رحمی

هزار بار مردم از عشقت تو که هیچ وقت نمیفهمی

چشم هام همزاده اشک و خون دلم همسایه آه

زمونه گرگ عشق تو شبیه مکر روباه

شدم چوپان ساده دل رو کنار گله احساس

چه رسمی داره این گله سر چنگال گرگ دعواست

تو اینقدر خواستنی هستی که این گله نمیفهمه

اگر لبخند به لب داری دلت از سنگ و بی رحمه

ببخش خوبم  اگر این عشق حیله ی تو را رو کرد

نفرین به دل ساده که به چنگال تو خون کرد

هرچی عشق توی دنیا  من میخواستم مال ما شه

اما تو هیچ وقت نذاشتی بینمون غصه نباشه

نمیدونستم نمیشه اخه بی تو نمیتونم

گله میکنم من از تو از تو که این همه بی رحمی

هزار بار مردم از عشقت تو که هیچ وقت نمیفهمی

گله میکنم من از تو از تو که این همه بی رحمی

هزار بار مردم از عشقت تو که هیچ وقت نمیفهمی

هرچی عشق توی دنیا  من میخواستم مال ما شه

اما تو هیچ وقت نذاشتی بینمون غصه نباشه

نمیدونستم نمیشه اخه بی تو نمیتونم

گله میکنم من از تو از تو که این همه بی رحمی

هزار بار مردم از عشقت تو که هیچ وقت نمیفهمی

گله میکنم من از تو از تو که این همه بی رحمی

هزار بار مردم از عشقت تو که هیچ وقت نمیفهمی


[ دوشنبه 90/6/14 ] [ 5:29 عصر ] [ arash ]

به چشمان پریرویان این شهر،

 

یه صد امید می بستم نگاهی ،   

مگر یک تن ازین نا آشنایان ،  

 

مرا بخشد به شهر عشق راهی

 

 

به هر چشمی - به امیدی که این اوست 

نگاه بیقرارم خیره می ماند ،  

یکی هم ، زین همه ناز آفرینان ،

امیدم را به چشمانم نمی خواند ! 

 

غریبی بودم و گم کرده راهی ،

مرا با خود به هر سویی کشاندند ،

 شنیدم بار ها از رهگذاران

که زیر لب مرا دیوانه خواندند ! 

 

ولی من ، چشم امیدم نمی خفت .

 که مرغی آشیان گم کرده بودم

 ز هر بام و دری سر می کشیدم 
به هر بوم و بری پر می گشودم. 

 

امید خسته ام از پای ننشست ،

نگاه تشنه ام در جستجو بود.

در آن هنگامه دیدار و پرهیز ؛

رسیدم عاقبت آنجا که او بود ! 

 

" دو تنها و دو سر گردان ، دو بی کس "

 ز خود بیگا نه ، از هستی رمیده ،

ازین بیدرد مردم ، رو نهفته ،

شرنگ نا امیدی ها چشیده ، 

 

دل از بی همزبانی ها شکسته ،

تن از نا مهربانی ها فسرده ،

ز حسرت پای در دامن کشیده ،

به خلوت ، سر به زیر بال برده ،  

 

" دو تنها و دو سر گردان ، دو بی کس " ،

به خلوتگاه جان ، با هم نشستند ،

زبان بی زبانی را گشودند ،

سکوت جاودانی را شکستند . 

 

مپرسید ، ای سبکباران ، مپرسید

که این دیوانه از خود بدر کیست ؟

چه گویم ؟ از که گویم ؟ با که گویم؟

که این دیوانه را از خود خبر نیست. 

 

به آن لب تشنه می مانم که - نا آگاه

 به دریای در افتد بیکرانه ،

لبی ، از قطره آبی ، تر کرده ،

خورد از موج وحشی تازیانه ! 

 

مپرسید ، ای سبکباران ، مپرسید

مرا با عشق او تنها گذارید .

غریق لطف آن دریا نگاهم

مرا تنها به این دریا سپارید !


[ دوشنبه 90/6/14 ] [ 5:19 عصر ] [ arash ]

اشک رازی‌ست
             لبخند رازی‌ست
                          عشق رازی‌ست

اشک ِ آن شب لبخند ِ عشق‌ام بود.

 

قصه نیستم که بگویی
 
                   نغمه نیستم که بخوانی
 
                                    صدا نیستم که بشنوی
                                                   یا چیزی چنان که ببینی
                                                                  یا چیزی چنان که بدانی

من درد مشترکم
                            
مرا فریاد کن


درخت با جنگل سخن می گوید
                                
علف با صحرا
ستاره با کهکشان
                 
و من با تو سخن می گویم


نامت را به من بگو
               
دستت را به من بده
                                
حرفت را به من بگو
                                                 
قلبت را به من بده


من ریشه های تو را دریافته ام
                          
با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام
                                                           
و دستهایت با دستان من آشناست


در خلوتِ روشن با تو گریسته ام
                                   برای خاطر زندگان،

و در گورستان تاریک با تو خوانده ام
                                زیباترین سرودها را
                                               زیرا که مردگان این سال
                                                                   عاشق ترینِ زندگان بوده اند

 

دست ات را به من بده
                   دست‌های ِ تو با من آشناست

ای دیریافته با تو سخن می‌گویم


 به‌سان ِ ابر که با توفان
          به‌سان ِ علف که با صحرا
                                به‌سان ِ باران که با دریا
                                             به‌سان ِ پرنده که با بهار
                                                     به‌سان ِ درخت که با جنگل سخن می‌گوید

 

زیرا که من
         ریشه‌های ِ تو را دریافته‌ام
                                   زیرا که صدای ِ من
                                                             با صدای ِ تو آشناست


[ دوشنبه 90/6/14 ] [ 5:19 عصر ] [ arash ]

مسی به رنگ شفق بودم
زمان سیه شدنم آموخت

در امید زدم یک عمر
نه در گشاد و نه پاسخ داد
در دگر زدنم آموخت

چراغ سرخ شقایق را
رفیق راه سفر کردم
به پیشواز سحر رفتم
سحر نیامدنم آموخت

کنون هوای سحر در سر
نشسته حلقه صفت بر در
به هیچ سوی نمی رانم
حدیث عشق نمی دانم

خوشم به عقربه ساعت
که چیره می گذرد بر من
درون آینه ها پیریست
که خیره می نگرد در من
که خیره می نگرد در من


[ دوشنبه 90/6/14 ] [ 5:18 عصر ] [ arash ]

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
                 شاخه های شسته، باران خورده، پاک


آسمان آبی و ابر سپید
         برگهای سبز بید
             عطر نرگس، رقص باد
                           نغمه و بانگ پرستوهای شاد

 

خلوت گرم کبوترهای مست
        نرم نرمک میرسد اینک بهار
                                خوش بحال روزگار …

خوش بحال چشمه ها و دشتها
               خوش بحال دانه ها و سبزه ها


خوش بحال غنچه های نیمه باز
                  خوش بحال دختر میخک که میخندد به ناز

خوش بحال جان لبریز از شراب
                          خوش بحال آفتاب …


ای دل من، گرچه در این روزگار
جامهء رنگین نمی‌پوشی به کام
                    بادهء رنگین نمی‌نوشی ز جام


نقل و سبزه در میان سفره نیست
                جامت از آن می که می‌باید تهی است


ای دریغ از «تو» اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از «من» اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از «ما» اگر کامی نگیریم از بهار …


گر نکوبی شیشهء غم را به سنگ
هفت رنگش میشود هفتاد رنگ


[ دوشنبه 90/6/14 ] [ 5:18 عصر ] [ arash ]
درباره وبلاگ

arash
مینوسم هرچی که ته دلم هست هر چی که هست مینویسم فقط و فقط برای دلم که ارومم کنه
آرشیو مطالب
لینک های مفید
امکانات وب